Η ΒαφήΑ' μέρος
[ Β' μέρος ]
Σίγουρα ΟΧΙ.
Γιατί όμως στην πράξη σπάνια συναντάμε καλά φινιρίσματα;Η πρώτη εξήγηση είναι ότι το καλό φινίρισμα προϋποθέτει χρόνο και κόπο, δύο παράγοντες που λίγοι αερομοντελιστές μπορούν να διαθέσουν σήμερα, ιδίως όταν έχουν άλλες, μοντέρνες, εναλλακτικές λύσεις.Δεύτερον, η ποιότητα του φινιρίσματος είναι αλληλένδετη με την αύξηση του βάρος του μοντέλου. Που σημαίνει ότι αν το μοντέλο δεν έχει μεγάλα περιθώρια βάρους, θα πρέπει να δεχτεί απλούστερο, δηλαδή ελαφρύτερο, φινίρισμα. Για παράδειγμα, την μακέτα του γνωστού αεροπλάνου Piper cub σε μέγεθος 33 εκατοστών θα την επικαλύψουμε με λεπτό χρωματιστό χαρτί και θα την φινίρουμε με λίγα χέρια άχρωμου βερνικιού, ενώ το ίδιο αεροπλάνο σε μέγεθος 1,5 μέτρο θα το επικαλύψουμε με μετάξι, και θα το βάψουμε με χρωματιστό βερνίκι αφού πρώτα προετοιμάσουμε κατάλληλα τις επιφάνειες. (δεν αποκλείεται το φινίρισμα με πλαστικό φιλμ)
| |
![]() | ![]() |
Αριστερά:1978 Το Nutcracker με Webra 61 στον Σχοινιά Μαραθώνα. Το φινίρισμά του έγινε με υλικά Glattfix και Spanfix του οίκου Graupner. Δεξιά: 1980 Το Scorleto με ST46 στην Σταμάτα. Το φινίρισμά του είχε σαν βάση ένα εποξικό στρώμα, και τελικά χρώματα acrylic enamel δύο συστατικών (ενός στρώματος). | |
  Η προετοιμασίαΠώς γίνεται η προετοιμασία για βαφή;Oι επιφάνειες που συνήθως καλούμεθα να φινίρουμε είναι δύο ειδών: οι κλειστές- ξύλινες και οι ανοιχτές- επικαλυμμένες με χαρτί ή μετάξι. Οι ξύλινες επιφάνειες έχουν μεγαλύτερους πόρους άρα θέλουν περισσότερο υλικό και χρόνο για να γεμίσουν αλλά αντέχουν στο τρίψιμο με γυαλόχαρτο χωρίς τον κίνδυνο να τρυπήσουν. Αντίθετα τις χάρτινες επιφάνειες που σκίζονται εύκολα τις αντιμετωπίζουμε με μεγαλύτερη προσοχή, εκμεταλλευόμενοι όμως το πλεονέκτημα ότι έχουν πολύ μικρότερους πόρους.Για ένα καλό και ελαφρύ φινίρισμα πρέπει να κατεργαστούμε αρχικά τις επιφάνειες με ελαφριά υλικά για να κλείσουν οι πόροι τους χωρίς να αυξηθεί υπερβολικά το βάρος του μοντέλου. Είναι λάθος να αρχίσουμε να περνάμε απανωτά χέρια από χρωματιστό βερνίκι, στο γυμνό ξύλο. Τα χρωματιστά (βαρύτερα) υλικά τα χρησιμοποιούμε μόνο στα τελευταία λιγοστά χέρια.
Για να κλείσεις τους πόρους μιας επιφάνειας πρέπει να τους γεμίσεις με ένα ελαφρύ υλικό
που θα γυαλοχαρτίζεται εύκολα. Γι΄ αυτή την αποστολή υπάρχει μια τεράστια ποικιλία από
υλικά προεργασίας με τις γενικές ονομασίες σήλερ (sealer), και πράϊμερ (primer).
Αυτά έχουν σαν βάση ένα βερνίκι, και είναι εμπλουτισμένα με διάφορες ελαφριές πούδρες. Αλλα
είναι ενός συστατικού και άλλα δύο συστατικών. Υπενθυμίζουμε ότι στα υλικά
δύο συστατικών αναμιγνύουμε μόνο την ποσότητα που χρειάζεται για την άμεση εργασία.
Δουλεύονται με πινέλο
ή πιστόλι, αφού αραιωθούν κατάλληλα. Για τα μεγάλα ανοίγματα στις ενώσεις των ξύλων
καταλληλότερος είναι ο πυκνότερος στόκος (putty) που δουλεύεται με σπάτουλα.
Αν δεν βρεις τέτοια υλικά στο εμπόριο, μπορείς να τα φτιάξεις με άχρωμο βερνίκι και ταλκ. Για το σήλερ/πράϊμερ βάλε 1 μέρος ταλκ σε 1,5 μέρος αραιωμένο βερνίκι, για τον στόκο πρόσθεσε περισσότερο ταλκ έως ότου γίνει παχύρρευστο σαν μέλι. Μην περνάς περισσότερα από ένα χέρι (βερνίκι, σήλερ, στόκο) την ημέρα. Επιφανειακά θα φαίνεται στεγνό, αλλά εξακολουθεί να αναπνέει και να στεγνώσει για πολλές μέρες. Τα υλικά δύο συστατικών στεγνώνουν ταχύτερα. Πριν περάσεις νέο στρώμα τρίψε καλά το προηγούμενο. Αν δεν τρίψεις αρκετά, αφ' ενός αφήνεις περιττό βάρος και αφ΄ ετέρου δεν προσκολλάται καλά το επόμενο στρώμα. Διευκρίνηση: Η προετοιμασία για βαφή δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση που το μοντέλο θα επικαλυφθεί με πλαστικό θερμοσυστελλόμενο φιλμ.
| |
![]() |
![]() |
Αριστερά: 1974 Tony με ST46 στον Σχοινιά. Κλασσικό φινίρισμα με υπόστρωμα χαρτιού, και βερνίκια Butyrate. Το σκούρο πράσινο χρώμα της παραλλαγής έγινε με πινέλο.
Δεξιά: 1991 Summit με OS.61P στα Σπάτα. Η εποξική άτρακτος είναι βαμμένη με acrylic enamel δύο συστατικών (ενός στρώματος), και οι αποχρώσεις έγιναν ειδικά για την περίπτωση ώστε να ταιριάζουν με το Monokote των φτερών.  
|
|
Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας;Η υπομονή και το κατάλληλο γυαλόχαρτο. Την υπομονή βέβαια σαν αερομοντελιστής την έχεις και την καλλιεργείς. Το χαρτί όμως με το οποίο θα τρίψεις, θα το αγοράσεις.Για το αρχικό τρίψιμο του σήλερ και των αντίστοιχων υλικών, κατάλληλο είναι το σηλερόχαρτο. Πλεονεκτεί απέναντι στο κοινό γυαλόχαρτο γιατί δεν στομώνει από το τριμμένο βερνίκι. Πάρε πολλά φύλλα από το χοντρό Νο 80 έως το ψιλό Νο 240. Στην αρχή οι επιφάνειες είναι ανώμαλες σαν βουνά και κοιλάδες. Με το τρίψιμο τα βουνά που εξέχουν θαμπώνουν πρώτα οι κοιλάδες μένουν γυαλιστερές. Κοίταξε τις επιφάνειες πλάγια στο φως να δεις την πορεία της εργασίας. Επανάλαβε τον κύκλο σήλερ - τρίψιμο τόσες φορές έως ότου η επιφάνεια θαμπώνει ομοιόμορφα. Πολλοί προσθέτουν στο σήλερ μερικές σταγόνες χρώματος, ώστε να βλέπουν ευκολώτερα την πορεία της εργασίας. Τα τελευταία στρώματα και τα χρωματιστά βερνίκια τρίψε τα με το ακριβότερο ντουκόχαρτο (χοντρό Νο 280, μέτριο Νο 400, ψιλό Νο 600 ή 1000). Το ντουκόχαρτο δουλεύεται βρεγμένο με νερό. Οι επιφάνειες είναι πλέον αδιάβροχες. Η καλή προεργασία δεν εξαρτάται από το πόσο σήλερ ρίχνεις,
|
 
![]() |
![]() |